Chufut-Kale ukr. Чуфут-Калe, krm. Çufut Qale, ros.Чуфут-Кале, średniowieczne miasto-twierdza w zachodniej części Krymu w pobliżu Bakczysaraju, zamieszkane było w większości przez Karaimów. Gdy w 1454 roku ustanowiona została dynastia Girejów w Chanacie Krymskim miasto zostało stolicą kraju. Rozbudowywano siedzibę chanów, medresę i meczet. W I połowie XVI wieku chan przeniósł się do nowego pałacu w oddalonym o nieco ponad 2 kilometry Bakczysaraju. Chufut-Kale w dalszym ciągu było licznie zamieszkane przez Karaimów. W XIX wieku stało się obiektem zainteresowania literatów i turystów.
Symferopol ukr.
Bakczysaraj ukr. Бахчисарай, Bachczysaraj; ros. Бахчисарай, Bachczisaraj; krymskotat. Bağçasaray, miasto na Krymie w Górach Krymskich, dawna stolica Chanatu Krymskiego. Gmina karaimska w Bachczysaraju powstała po 1784, kiedy to Karaimi porzucili Czufut Kale na Krymie. W chwili obecnej w mieście w dalszym ciągu mieszkają przedstawiciele społeczności karaimskiej, w tym potomkowie ostatniego opiekuna karaimskiej twierdzy, urodzonego w Trokach, Abrahama Dubińskiego. Budynek kienesy bachczysarajskiej znajdujący się przy ul.
Przed rewolucją 1
Cmentarz karaimskii w Eupatorii bardzo długo służył społeczności, niestety został zdewastowany w latach 70-tych XX wieku. Obecnie karaimkie kwatery znajdują się na cmentarzu komunalnym w Eupatorii.
Rostów nad Donem położony w południowo-zachodniej części Rosji , w pobliżu ujścia Donu do Morza Azowskiego. To tu po zakończeniu I Wojny Światowej odiadł Mosiej Pilecki, gdzie mieszkał do swojej śmierci w 1938 roku.
Karaimi w Moskwie pojawili się po raz pierwszy w XVI wieku, byli oni posłani przez chanów tatarskich z poseltwami do carów w 1501 i 1590 roku. Podobne poselstwa miały miejsce również w XVII wieku. Po przejęciu Krymu przez Rosję w 1783 krymscy Karaimi dość szybko uzyskali prawa obywateli imperium, co stanowiło nowy rozdział w ich kontaktach z Imperium, a co za tym idzie z jego stolicą - Moskwą.
W Josefstadt (Josefov) odbywał służbę wojskową Zachariasz Abrahamowicz w szeregach cesarsko-królewskiej armii monarchii Austro-Węgier. Była to nazwa austriackiej fortecy i garnizonu wojskowego w północno-wschodnich Czechach. Dziś jest częścią miasta Jaromierz. Służba wojskowa przeszkodziła poecie w tworzeniu. Zachariasz Abrahamowicz ostatni swój wiersz „На чужині” napisał przebywając w wojsku. Ze służby wojskowej powrócił chory na gruźlicę.
