Karaimi w Moskwie pojawili się po raz pierwszy w XVI wieku, byli oni posłani przez chanów tatarskich z poseltwami do carów w 1501 i 1590 roku. Podobne poselstwa miały miejsce również w XVII wieku. Po przejęciu Krymu przez Rosję w 1783 krymscy Karaimi dość szybko uzyskali prawa obywateli imperium, co stanowiło nowy rozdział w ich kontaktach z Imperium, a co za tym idzie z jego stolicą - Moskwą.
Pierwsi Karaimi w Moskwie pojawili się w połowie XIX wieku. Byli to krymscy przemysłowcy tytoniowi, którzy na miejscu szbyko rozwinęli swoje fabryki i sklepy. W tym czasie Moskwy ściągały liczne dzieci Karaimskie, które chciały się kształcić na uniwersytecie, część z nich wraca do domu, inni zostają w mieście. Dzięki temu już w 1868 roku konstytuuje się w Moskwie gmina karaimskia. Społecznosć na tyle zamożna i wpływowa, że była w stanie aktywnie wspomagać biednych i uczących się rodaków. Karaimi w Moskwie równie szybko jak w handlu odnaleźli się w działalności społeczno-kultutralnej. W 1911 roku w Moskwie powstaje czaspismo Karaimska Zizn (Караимская жизнь) adresowane do rozrastającej się grupy. W 1913 roku gmina ma już 500 członków, a w całym Imperium doloczono się ok. 13 tysięcy Karaimów. Po rewolucji gmina, jak wszystkie wyznaniowe, została oficjalnie zamknięta. Nie stłumiło to jednak aktywności Karaimów w Moskwie, którzy tworzyli kadry uniwersyteckie oraz artystyczne kraju zajmując się aktorstwem, malarstwem czy architekturą.