Syn Aharona hazZaqen. Mieszkał w Poswolu, ożenił się, Miał synów Simhę i Mordechaja oraz córkę. Po śmierci żony i syna w 1719 roku przeprowadził się do Wilna, gdzie jako przewodniczący sądu gminy karaimskiej odnawiał kontakty z Karaimami z Konstantynopola i Damaszku. Faktycznie jednak Szełomo swoje życie spędzał w Trokach, gdzie umarł w 1745 roku. Odbywał podróże naukowe do Rygi (1696/7) oraz do Szwecji na dworze Karola XII.

Pisał utwory religijne modlitwy, pieśni, które weszły w skład karaimskiego modlitewnika. Był pisał teksty teologiczne oraz komentarze Biblii. Jego najważniejszym dziełem jest "ʾAppiryon ʿaśa lo", (uczynił sobie lektykę) napisany pod koniec XVII wieku. Jego drugim ważnym dziełem jest "Wojna u bram" z 1730, tekst dotyczył różnic między Rabanitami a Karaimami.