Poeta, urodzony 9 stycznia 1912 roku w Poniewieżu, ukończył tamtejsze gimnazjum, w 1930 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Kowieńskim na Wydziale Prawa, jednak trudna sytuacja materialna rodziny przyczyniła się do przerwania nauki. W 1940 roku przyjechał do Wilna, gdzie rozpoczął studia. W 1946 roku został powołany na sędzię ludowego w Trokach. W latach 1946-1950 uzupełniał wykształcenie prawnicze w Wilnie. W latach 1950-1973 pracował jako adwokat. W latach 1968–1971 prowadził karaimskie koło krajoznawcze w Trokach.

Urodzony w Trokach, ponad dwadzieścia lat życia spędził w Warszawie. W latach 1893–1916 był urzędnikiem w kancelarii oberpolicmajstra, w 1913 r. pełniąc w stopniu sekretarza kolegialnego funkcję kierownika tajnego oddziału VII. Podczas I wojny światowej został ewakuowany do St. Petersburga, a następnie osiadł w Rostowie nad Donem. Możliwe, że niektóre swoje utwory podpisywał pseudonimem Achbasz (dosł. ‘biała głowa’, także ‘starzec’).

Poeta i dramaturg, żołnierz, pułkownik armii rosyjskiej

Urodzony i wychowany w Trokach. Absolwent Szkoły Technicznej w Wilnie, Seminarium Pedagogicznego w Trokach i Politechniki w Leningradzie ze specjalnością samochody i traktory. W latach 40. i 50. XX w. pracował jako kierowca ciężarówki, by potem na kilkadziesiąt lat związać się z fabryką wanien Kaitra w pobliskim Landwarowie, gdzie karierę zawodową zakończył na stanowisku zastępcy dyrektora zakładu.

Urodził się i mieszkał w Trokach. Był członkiem komitetu redakcyjnego pisemka „Dostu Karajnyn” („Przyjaciel Karaima”) wydawanego przez Koło Młodzieży Karaimskiej „Bir-Baw” w latach 1930–1934. Nauczał dzieci języka karaimskiego i religii, pełnił obowiązki hazzana w Poniewieżu. Po wojnie pracował w różnych przedsiębiorstwach budowlanych. Był bardzo wesołym, energicznym człowiekiem, organizował amatorskie działania o charakterze społeczno-kulturalnym na rzecz Karaimów. Pieśń Galvieniń kyryjynda jest jednym z jego najbardziej znanych utworów. Napisany w 1930 r.

Edukację karaimską rozpoczął w karaimskiej szkole w Trokach pod okiem ułłu hazzana Bogusława Firkowicza. W okresie I wojny światowej, podczas tzw. bieżenstwa kontynuował edukację religijną w Wyższej Karaimskiej Aleksandryjskiej Szkole Duchownej w Eupatorii. Po I wojnie światowej powrócił do Trok i w tu w 1920 r. został wybrany młodszym hazzanem, a dwa lata później p.o. ułłu hazzana trockiej gminy karaimskiej, pełniącym obowiązki hachama. Formalnie mianowany został na stanowisko ułłu hazzana w roku 1928, pozostał na tym stanowisku aż do śmierci.

Syn Bogusława, z Trok, ojciec Anatola, Jerzego i Bogusława. Od lat dwudziestych XX w. pracował jako chemik w cukrowni w Krasińcu na Mazowszu. Po wojnie powołany na stanowisko dyrektora cukrowni w Otmuchowie k/Nysy, następnie w cukrowni w Łagiewnikach, ostatecznie osiadł z rodziną we Wrocławiu, gdzie pracował w budownictwie przemysłowym.