Pierwsi Karaimi w Odessie pojawili się w 1801 roku, byli to kupcy, bracia Mangubi i Abraham Beim z Czufut-Kale. Około roku 1830 społeczność karaimska zakupiła budynek na dom modlitwy, wcześniej Abraham Beim udostępniał do modlitwy pomieszczenie we własnym domu. W tym samym roku otwarto bezpłatną publiczną szkołę karaimską w której prócz podstawowych kursów wykładano języki oraz nauki handlowe. Szkoła ta funkcjonowała głównie jako handlowa do 1892 r., kiedy to otwarto w Odessie Szkołę Handlową, a karaimska szkoła stała się 3 klasową placówką miejską. W latach 1900-1913 placówka funkcjonowała jako Odeska Szkoła Podstawowa Karaimów dla chłopców i dziewcząt.
W 1860 roku szybko rozrastająca się gmina mogła pozwolić sobie na wybudowanie nowej murowanej kienesy przy ulicy Trockiej 31. Budynek był parterowy, formą nawiązujący do budowli gotycko-romańskich z wpływami wschodnimi. Z ulicy uwagę przyciągała fasada z arabizującym portalem zwieńczonym łukiem w ośli grzbiet, nad którym znajdowały się trzy bogate rozety. Bryła flankowana była dwiema masywnymi wieżami ozdobionymi małymi rozetami. Po prawej przylegał od niej budynek, w którym znajdowała się szkoła karaimska i mieszkanie hazzana. U progu XX wieku budynek zelektryfikowano oraz zainstalowano w nim ogrzewanie, przeprowadzono też remont, w ramach którego zmieniono przegrodę dzielącą przestrzeń damską i męską. W pobliżu w 1913 roku zbudowano Dom Odeskiego Stowarzyszenia Karaimskiego, który istnieje do dziś. Budynek został zaprojektowany przez inżyniera Pampulowa. Kienesa w latach 30 XX wieku została zamknięta, a następnie rozebrana pod budowę mleczarni.