W 1927 r. przy ul Ramygalos 66 powstał dom społeczny i odrestaurowana została drewniana kienesa przy końcu ulicy Sodu (Sadowej). W latach 1938-39 kienesa została poszerzona i podwyższona. Tak powstało centrum karaimskie w rejonie ulic Ramygalos i Sodu. W 1924-1926 latach w kienesie poniewieskiej pracowało dwóch duchownych (hazzanów) i jeden nadzorca majątku kienesy i cmentarza (szammasz). Hazzan był w Poniewieżu do 1939 r., do tego roku w kienesie pracowali: Zevulunas Rajeckas, Ananijus Rajeckas, Juozas Rajeckas, Eljavas Rajeckas, Johošuva Grigulevičius, Simonas Grigulevičius. W 1956 r. kienesę poniewieską znacjonalizowano, a w 1970 r zburzono. W 1995 r. postawiono kamień pamiątkowy z napisem z języku litewskim i karaimskim.
Kienesa w Poniewieżu
Bibliografia:
Ciplyte Joana, 2001, Penevezio karaimu gyvenimo puslapiai [= Stronice z życia Karaimów poniewieskich]. Vilnius