Ludmiła Łopato

Karaimi we Francji znaleźli się na fali porewolucyjnej emigracji z Rosji. Ich pierwszym przystankiem był Konstantynopol, jednak rządy Kemala Atatürka nie umożliwiały im pobytu w Turcji dłużej, dlatego też decydowali się na dalszą emigrację.

Bogatsi Karaimi we Francji utrzymywali się głownie z interesów jakie udało im się rozwinąć na nowym gruncie, jednak zdecydowana większość rozpoczynała nowe życie borykając się z biedą. Zajmowali się oni pracą w fabrykach, kierowaniem taksówek oraz podejmowaniem róznych zajęć. Trzecią grupę stanowili artyści i naukowcy.Pośród karaimskich artystek funkcjonujących na emigracji wyróżniała się Ludmiła Łopato, która przez wiele lat prowadziła znany paryski kabaret "La Maisonette Russe" ("Rosyjski Domek") oraz była autorką wielu wydawnictw muzycznych. 

Karaimi osiedlali się w rejonie XV dzielnicy Paryża. Życie społeczne i kulturalne i religijne organizowało Stowarzyszenie Karaimów, dzięki temu odbywały się spotkania, wycieczki i wspólne modlitwy. Karaimi nie mieli w Paryżu własnego cmentarza. Liczne pochówki znajdują się na rosyjskim cmentarzu w Sainte Geneviève des Bois pod Paryżem. Podczas II Wojny Światowej Stowarzyszenie Karaimów we Francji zostało zobligowane do sporządzenia listy Karaimów. Wówczas w Paryżu i okolicach mieszkało 220 osób.

Mała kienesa urządzona w jednym z paryskich mieszkań zorganizowana została w końcu lat 50 przez emigrację wyznawców karaimizmu z Egiptu, którzy uciekli przed prześladowaniami Nassera.