Karaimski Zespół Folklorystyczny
«DOSTŁAR» (Przyjaciele) z Warszawy działa już od kilkunastu lat, kultywując tradycje folkloru karaimskiego, tańcem, śpiewem oraz ruchem scenicznym prezentując kulturę i język przodków.
Prezentacja nowej strony internetowej Karaimskiej Oficyny Wydawniczej Bitik, jej wydawnictw periodycznych i książkowych, opowieści o kulturze karaimskiej Marioli Abkowicz dopełnione karaimską muzyką we współczesnych, autorskich opracowaniach Michała Kuliczenko.
Wydarzenie i strona zrealizowane przy udziale wsparcia finansowego miasta Wrocław
Ukazał się kolejny zeszyt czasopisma Awazymyz
W programie finisażu znalazły się:
za zasługi w działalności społecznej na rzecz podtrzymywania tożsamości narodowej i etnicznej przez Wojewodę Dolnośląskiego Pawła Hreniaka uświetniły występy artystyczne Polskiego Karaima Michała Kulichenko oraz ormiańskiego duetu braci Goerge i Aram Sayegh. Organizatorem uroczystości była Justyna Matkowska, Pełnomocnik Wojewody Dolnośląskiego ds. Mniejszości Narodowych i Etnicznych.
za zasługi w działalności społecznej na rzecz podtrzymywania tożsamości narodowej i etnicznej przez Wojewodę Dolnośląskiego Pawła Hreniaka uświetniły występy artystyczne Polskiego Karaima Michała Kulichenko oraz ormiańskiego duetu braci Goerge i Aram Sayegh. Organizatorem uroczystości była Justyna Matkowska, Pełnomocnik Wojewody Dolnośląskiego ds. Mniejszości Narodowych i Etnicznych.
Dom Kultury im. Wiktorii Kubisz w Bielsku-Białej
16:00 – 16:15 Oficjalne otwarcie wystawy „Karaj jołłary – Karaimskie drogi. Karaimi w dawnej fotografii” z mini recitalem pieśni karaimskich (Michał Kuliczenko, śpiew, gitara)
16:15 – 16:45 „Karaimi – dzieje, kultura, język” Anna Sulimowicz
16:45 – 17:15 „Mniejszość karaimska w Polsce – dzień dzisiejszy” Mariola Abkowicz
17:15 – 17:30 „Taniec karaimski” Małgorzata Borowiec
Karaj jołłary, czyli karaimskie drogi. Karaimi w dawnej fotografii na Zamku Książąt Pomorskich, Szczecin, Polska
Ostatni wieniec zawisł w kienesie w roku 1938. Stał się niemym świadkiem losów trockich Karaimów. Wtedy obchodzono święto „Orach toju” po raz ostatni. Od tamtego czasu minęło 75 lat i dziś nie wiemy dokładnie, jak jego obchody wyglądały. Nie mamy jednak wątpliwości, że było to pogodne i radosne święto.
Wczesna jesień 1938 roku. Zbliża się święto plonów. Kobiety plotą wieniec z tegorocznych plonów zbóż, zdobiąc go kwiatami z ziaren bobu, fasoli, nasion dyni i ogórka.
