Wilno – lit. Vilnius, biał. Вільня, Вільнюс, ros. Вильнюс, Вильна, łot. Viļņa, niem. Wilna, jid. ווילנע = Wilne, hebr. וילנה = Wilna, łac. Vilna, stolica Litwy. Historycznie stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego, miasto lokowane nad rzeką Wilią na Pojezierzu Wileńskim.
Nieznana jest dokłada data przybycia Karaimów do Wilna. Od XIV wieku notowana jest obecność Karaimów trockich w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego jednak były to, jak pisze Stefan Gąsiorowski jedynie kontakty handlowe z Wileńskimi Żydami. Pierwsze osiedlenia miały miejsce w II połowie XIX wieku, gdzie do stolicy guberni wileńskiej ściągali Karaimi prawdopodobnie z Trok i okolic. Nie była to duża grupa, liczyła zaledwie kilka rodzin. Wraz z początkiem XX wieku wzrosła liczebność Karaimów w Wilnie do 300 osób.
Karaimi zajmowali się różnymi zajęciami, np. do karaimskich rodzin Duruncza i Szyszman należała w 1865 r. fabryka tytoniowa, gdzie produkowano papierosy "Tulipan". Służyli też w wojsku carskim, a część z nich realizowało tam karierę jak: Samuel Semenowicz Dubiński (zm. 1912) i Osip (Józef) Łopatto (1860–1945) oraz Ilja Łopatto (1865-1920), Noe Robaczewski (1881–1943), Aleksy Łopatto (1890–1970) czy Józef Firkowicz (1894–1939) ukończyli wileńską Szkołę Oficerską. Od lipca 1913 roku w Wilnie ukazywało się czaspismo "Караимское Слово”, które było następcą wydawanego w Moskwie pisma „Караимская Жизнь”, siedzibą redakcji był dom gminny.