Audio

Karolina Cicha odkrywa kulturę Karaimów. Mapa muzyczna najmniejszej mniejszości w Polsce

To już drugi projekt muzyczny Karoliny Cichej & Spółki mający premierę jesieni 2020 roku. W wrześniu ukazał się jej album TANY, w którym odkrywała taneczne Podlasie. "Diwa polskiego folku" – czytamy w mediach. Bo rzeczywiście to jedna z najważniejszych artystek folkowych w Polsce – tradycyjnym pieśniom polskim i mniejszości narodowych poświęciła kilka ostatnich swoich płyt. Najnowszy wirtualny album Cichej "Karaimska Mapa Muzyczna" ukazał się w sieci 26 października.

Muzyka Karaimów jest bardzo ważną częścią wielowiekowej świeckiej kultury najmniejszej mniejszości w Polsce. W poszukiwaniu źródeł i świadectw praktyki muzycznej wśród społeczności karaimskiej trzeba sięgnąć do historii Krymu, Wielkiego Księstwa Litewskiego, Wileńszczyzny oraz Polski XIX i XX w. Dziś pieśni pozostają w ulotnej pamięci najstarszych Karaimów zamieszkałych w rozproszeniu oraz w nielicznych świadectwach materialnych – archiwalnych nagraniach zachowanych w karaimskich kolekcjach prywatnych.

„Najmniejsza mniejszość” mówi się o Karaimach, bo rzeczywiście ich liczba w Polsce może sięgać najwyżej 200 osób. W zupełnej zgodzie i integracji prowadzą obok codzienne współczesne życie, nie zapominając o swoich korzeniach czy to kulturowych, czy religijnych. Ze względu na kosmopolityczny charakter społeczności karaimskiej w odkrywaniu ich tożsamości, historii i – w końcu – kultury niezbędna jest mapa. Warszawa, Łuck, Troki, Halicz, Wilno, Kijów czy miasta Krymu – pieśni tak, jak twórcy czy późniejsi wykonawcy, wiążą się z miejscami, których historię współtworzyła karaimska mniejszość. Wszystkie znajdą się na Karaimskiej Mapie Muzycznej.

Muzyka Karaimów czerpie inspiracje z litewskich i krymskich tradycji muzycznych, słychać też wpływy ukraińskie, rosyjskie czy też polskie. Karolina Cicha jest już specjalistką w odkrywaniu dźwiękowego i tekstowego bogactwa kultur mniejszości. To też ona przywraca ducha tych pieśni, w twórczy sposób integruje karaimską, orientalną tradycję ludową ze swoją współczesną wrażliwością. 

Mapa dostępna pod adresem: mapamuzyczna.karaimi.org

1. Soframyzda
2. Istanbułdan nar gelir
3. Kaja kajaga bakar
4. Leblebidżi
5. Konuszma
6. Eki kyzczyk
7. Ablamit kapudan karaj
8. Ajnenni
9. At bagładym achyrga
10. Gołowanyn azbarynda
11. Lejlam
12. Kysyr eczki

Zespół Maqam

Kierownik – Dżemil Karikow

Soliści – wokaliści: Afize Kassara (1,5,6,7,8,9,12), Asan Bilałow (2,3,10,11)

Śpiew w duecie: Afize Kassara, Asan Bilałow (4)

Muzycy:

Dżemil Karikow ‑ bagłama, saz, fortepian, akordeon

Ibraim Ipekchiew ‑ trąbka

Eldar Achmetow ‑ klarnet

Elmar Zijadinow ‑ skrzypce, kemancze

Enwer Seitumerow ‑ kawał, dawuł

Jusuf Sulejmanow ‑ dare, dumbelek

Alim Szaipow ‑ santyr, darbuka

Erłan Kurtbedinow ‑ akordeon

Aranżacja ‑ Dżemil Karikow

Reżyser dźwięku ‑ Eskender Asanow

Operator dźwięku ‑ Chalił Chaliłow

Nagrano w studiu telewizji ATR

Autonomiczna Republika Krym, Symferopol

© + ℗ 2013 by Bitik. Oficyna Wydawnicza Związku Karaimów Polskich

Projekt graficzny: Andrzej Moczydłowski, Iwona Jabłońska

Tłumaczenie tekstów piosenek na język polski: Katarzyna Wojciechowska i Patryk Woszczek

Konsultacja językowa: Anna Akbike Sulimowicz, Kurtmołła Abdulganiew

https://www.youtube.com/user/musmakam

Wileński Karaim Abraham Szyszman (1879-1946) zebrał i opracował literacko trzydzieści legend i podań karaimskich. Dotychczas tylko niektóre z nich zostały opublikowane na łamach karaimskich czasopism: "Myśl Karaimska", "Onarmach" i "Awazymyz". Zebrane utwory nie są legendami czy podaniami w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zdecydowaną większość stanowią opowiadania, obrazki, często nawet anegdoty z życia Karaimów, zachowane w pamięci przedstawicieli starszego pokolenia, którzy byli informatorami rozmiłowanego w przeszłości swego narodu zbieracza. Opowieści stanowią cenne źródło wiedzy o kulturze i życiu codziennym Karaimów.

Ze zbioru Abrahama Szyszmana wybrano jedenaście opowieści, które przetłumaczone zostały z języka rosyjskiego i opracowane literacko przez Mariolę Abkowicz (3), Konstantego Pileckiego (9) oraz Jerzego Tulisowa (4, 5, 6, 7, 8, 10). Współczesne opracowania muzyczne, dopełniając muzyką głos Marka Robaczewskiego wykonał, Mateusz Wysocki (Fischerle). 

Muzyka - Fischerle (Mateusz Wysocki) + 3. Robert Niziński, Janek Ufnal, 4. Mateusz Łupiński, Filip Kalinowski, 6. Zofia „Zosz” Chabiera, Michał Żagan, 7. Robert Niziński, 8. Natan Kryszk, Michał Wolski, 10. Łukasz Kacperczyk, Jacek Mazurkiewicz
Field recording - Mateusz Wysocki, Jacek Szczepanek
Lektor - Marek Robaczewski
Nagranie lektora - Szymon Orfin
Oprawa graficzna - Katarzyna Majchrowska
Miks - Jacek Szczepanek
Mastering - Plug Audio Mastering
Dystrybucja - Monotype Rec. 

słuchaj

Nagranie wersji audio zrealizowano na zlecenie Fundacji Karaimskie Dziedzictwo dzięki dotacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Warszawa rok 2016.

 ISBN 978-83-938423-4-6

Wersję książkową wydano nakładem Karaimskiej Oficyny Wydawniczej Bitik, rok 2009. 

Wszelkie prawa zastrzeżone, kopiowanie, wynajmowanie, wypożyczanie, wykorzystywanie tego nośnika do wykonań publicznych i nagrań RTV bez zezwolenia zabronione.

© + ℗ 2016 by Fundacja Karaimskie Dziedzictwo & Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik. 

Prof. dr hab. Szymon Pilecki urodzony w Trokach 16 lipca 1925 roku. Inżynier, pułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Specjalista w dziedzinie inżynierii materiałowej, konstruktor, ekspert z zakresu techniki lotniczej i kosmicznej.

Dziennik. Stos luźnych, ponumerowanych kartek o zniszczonych, zagiętych rogach. Minęło ponad siedemdziesiąt lat od pierwszego wpisu dokonanego ręką młodego karaimskiego chłopca. Jest rok 1939. Chłopiec ma zaledwie czternaście lat.

Dziennik jest kopalnią wiedzy o życiu codziennym na Wileńszczyźnie w trudnych wojennych latach, opisywanym z punktu widzenia romantycznego i wrażliwego młodzieńca-humanisty, który później miał stać się… naukowcem w zakresie nauk ścisłych, autorem m.in. Encyklopedii Lotnictwa i Kosmonautyki.

Dziennik ukazuje w szerszym kontekście stosunek międzywojennego pokolenia młodzieży karaimskiej do Polski i polskości.

Członek społeczności karaimskiej nie przestaje być żarliwym polskim patriotą.